Je hoeft niet tussen de wijnranken geboren te zijn om het terroir te waarderen. De passie is bij de Castans in het bloed gebleven. In 1907 vestigde de overgrootvader van Vianney zich in Lansargues, een dorpje in de Languedoc, en produceerde wijn. Hij kreeg verscheidene medailles voor de kwaliteit van zijn wijnen. De trots van de wijnbouwer. Hij was bijzonder op zijn wijnen gesteld en besteedde er al zijn energie aan. Een harde klap voor de volgende generatie. In 1956 beleefde Frankrijk een koude record. De straten waren zijn bedekt met sneeuw, de wijnstokken waren bevroren. Zijn grootouders verloren alles in deze ‘witte hel’. Maar ze kwamen er bovenop. Een laatste opleving voor het einde van de wijnbouwactiviteit in de jaren ’70. Het land wordt verkocht, het doek valt. Maar in 2007 zetten Vianney en zijn vrouw hun eerste wijnbedrijf op. Ze beginnen vanaf nul, zonder erfenis, en op weg naar ‘La Terre et du Vin’. Niet de makkelijkste weg. Zonder voorbeeld lopen ze met hun besluiten grotere risico’s maar zijn ze ook vrijer. Ze zoeken een naam. ‘Ik vond op zolder een oud diploma uit 1927 waarop stond Grand Diplôme d’Honneur, Vins rouges vieux, décerné à M. Castan Joseph, Lansargues, Exposition Internationale de Montpellier’: groot erediploma voor oude rode wijnen, uitgereikt aan de heer Joseph Castan, Lansargues, Internationale Tentoonstelling Montpellier. ‘En daar stond het:  Joseph Castan Fine Wine werd geboren’. Nu 100 jaar later wordt de geschiedenis met dezelfde levendige passie voorgezet, nog steeds binnen dezelfde familie.